donderdag 20 november 2014

Over de Aura en Narcisme

Vandaag ontving ik een ietwat mysterieuze mail van Linda die me wat vroeg over de mogelijke relatie tussen de aura en narcisme. De vraag en het antwoord leken me interessant om te delen met de bezoekers van deze site. Een eventueel vervolg zal ik toevoegen aan deze pagina.


Linda schreef:
Goedemorgen,
Ik vond dit mailadres opeen héél oud forum. Maar ik vroeg me hetzelfde af: Is narcisme middels het aura (tijdelijk) te herstellen? Er zijn namelijk duidelijk blokkades zicht/voelbaar.
Aangezien we sinds uw bericht inmiddels 4 jaar verder zijn...:)  Wat zijn uw bevindingen daarmee of hoe denkt u er nu over? Hopelijk is dit mailadres nog in werking en hoor ik wat terug!
Met vriendelijke groet,
-----------------------------------------------------------

Mijn antwoord hierop was:

Hallo Linda,

Een verrassende mail. Ik ben benieuwd op welk forum mijn emailadres nog te bewonderen is.

Het is op basis van wat je schreef lastig om te antwoorden op je vragen. Het lijkt me zinvol dat we eerst eens proberen af te stemmen op elkaar wat betreft de terminologie: wat verstaan we onder wat, en welke veronderstellingen schuilen er onder de fenomenen?

Ten eerste kun je je vraagtekens zetten bij het idee dat narcisme een ziekte is met een etherisch waarneembare component. Het is natuurlijk mogelijk dat iemand die zichzelf heel groot presenteert, ook daadwerkelijk een opgezette aura zou kunnen hebben. Je kunt je ook dan nog afvragen of het een ziekte is die hersteld dient te worden.

En dan over het herstellen: zelfs al zou het mogelijk zijn om de aura via energetische weg zo te wijzigen dat het normale proporties zou aannemen, dan is daar ten eerste de ethische vraag of je dat zomaar mag doen bij iemand. Ik kan me voorstellen dat de betrokken persoon daar niet zo van gecharmeerd zou kunnen zijn. Het zou te vergelijken zijn met het stiekem toedienen van medicatie door het in het eten te verwerken.

Daarbij komt nog dat ik denk dat de aura het gevolg is van de denk- en gevoelswereld van een persoon. Het lijkt me wenselijk om je daar dan ook vooral op te richten en niet op de schaduw van deze gevoels- en gedachtenwereld, zoals je de aura in mijn beleving zou kunnen zien. Het sleutelen aan de schaduw lijkt me niet de oorzaken aan te pakken.

Tot zover enkele gedachten,
Groeten,
Joost

maandag 4 augustus 2014

De 'Wat gebeurt er eigenlijk van Binnen?'-Training

Inmiddels al de nodige decennia maak ik regelmatig de pendelbeweging tussen periodes waarin ik erg intern gericht ben, en periodes waarin ik meer extern ben georiënteerd. Als weegschaal ben ik erg gehecht aan balans en het lijkt me dan ook ideaal als ik er ooit nog eens in zou slagen om ongeveer evenveel aandacht naar buiten als binnen te richten, zo gedurende de dag.

Balans door Quasilucid (1)
Vooral op de momenten dat ik merk wel erg veel bezig te zijn met de mensen en de dingen om heen, kan ik soms hunkeren naar meer introspectie. Normaal gesproken werkt het echter zo bij mij dat ik dan echt tijd apart moet nemen om dan in licht meditatieve houding te gaan schrijven om me zo meer af te stemmen op mijn innerlijke wereld.

Toch kreeg ik het gevoel dat ik uiteindelijk toch eens in staat zou moeten zijn om een andere benadering te kunnen toepassen, waardoor na enkele dagen het idee ontstond om meer aan 'instant-verinnerlijking' te doen, oftewel dat ik vaker op de dag me bewust ben van hoe ik me voel. Een eenvoudige en doeltreffende methode hierbij lijkt vooralsnog dat ik me train om me vaker op de dag de vraag te stellen: "Wat gebeurt er eigenlijk van Binnen?'

Door dan even te peilen hoe ik me voel, hoe het mijn ademhaling is gesteld, wat voor gedachten ik heb, werk ik eraan om zo steeds bewuster de dag te beleven.

NOTEN
(1) http://today.deviantart.com/art/Balance-86162063

maandag 7 juli 2014

Je Afstemmen op je Hoogst Bereikte Bewustzijnsniveau

Ik merk dat ik nogal eens enorm in beslag genomen word door al de zaken die het leven zo aanreikt. Hierdoor is er regelmatig sprake van een gebrek aan werkelijke rust en kalmte, laat staan dat ik de tijd kan vinden om een half uurtje in meditatie door te brengen. Er zijn ook periodes geweest dat ik er haast naar uitkeek dat ik een half uurtje iets actiefs en sociaals kon doen, maar momenteel kost het wat meer moeite om die energieke rust te vinden.

Afbeelding van Loloniie (1)
Vandaag echter was het opeens zover: ik voelde me redelijk fit, de afwas was al gedaan en mijn dochter lag al vroeg op bed. Het huis was aan kant en er was geen WK-wedstrijd op de TV. Ook lagen er geen klusjes meer op me te wachten. Ik had zelfs tijd om een boek te lezen, als ik had gewild. Toen ik er eens goed en ietwat traditioneel meditatief voor ging zitten, opende ik me voor het eerst sinds vele maanden weer eens voor een goede babbel met mijn hogere aspecten.

Zo herinnerde ik me dat ik dagen had gehad waarin ik met een tevreden glimlach rondjes liefde uitwisselde. Ook voelde ik weer even dat verlangen om met andere mensen samen te komen om nieuwe informatie te introduceren voor de mensheid. Ook had ik weer even contact met het idee dat je diepere lagen van intimiteit zou kunnen delen met andere gelijkgestemde mensen.

Omdat ik het haast verleerd leek om weer in die ruimere vibe terecht te komen, en er vooral voor moest waken dat ik me niet weer liet afleiden door het een of ander, was het zaak om iets te vinden dat ik kon inzetten als antidode hiertegen. Het was op dat moment dat ik de ingeving kreeg om mezelf voor te nemen me af te stemmen op het hoogste bewustzijnsniveau dat ik ooit in mijn leven heb mogen bereiken.

Door je hierop af te stemmen zou je zomaar weer die herinnering kunnen activeren om vervolgens de draad van bewustzijnsverruiming weer verder op te pakken. Ik raad het de lezer dan ook aan als meditatie-tip: stel jezelf voor dat je je huidige bewustzijn weer omhoog tilt naar het meest liefdevolle en bewuste moment dat je ooit gehad hebt in je leven.

NOTEN
(1) http://loloniie.deviantart.com/art/From-The-Top-Of-The-Mountain-353228289

donderdag 26 juni 2014

Het Belang van je Gevoel Verwoorden: Een Panacee tegen Demonen en ander Astraal Gespuis?

Het bestuderen van de wereld van het bewustzijn impliceert ook het proberen in kaart te brengen van mogelijke 'astrale regelgeving'. Het probleem op dit vlak is dat er niet ergens in de bibliotheek of op internet een wetboek te raadplegen is waarin helder alle mogelijke situaties en regels worden beschreven.

Wat vertel je me nu? (3)
In die geestelijke wereld lijken ook allerlei zaken die wij in onze fysieke wereld normaal vinden niet van toepassing te zijn. Zo is zeer waarschijnlijk het belang van de subjectieve wereld vele malen belangrijker dan die van een objectieve wereld. Hoe iemand denkt en voelt lijkt voor een aanzienlijk te bepalen hoe iemands wereld eruit ziet. Het meest bijzondere voorbeeld hiervan is wel de theorie van de Monroe-Banden, welke impliceert dat er daadwerkelijk bepaalde 'leefgebieden' zijn voor mensen die dezelfde geloofsystemen aanhangen (1).

Om toch meer begrip te kweken voor deze werelden vol bewustzijn, maar zonder fysieke lichamen, zijn we haast wel genoodzaakt om ons te richten op de mensen die beweren zelf in deze sferen te zijn geweest, of op mensen die beweren in contact te staan met wezens uit deze sferen.

In een tweede boek dat ik van William Gijsen in mijn hand kreeg, getiteld 'Als het negatieve je pad kruist' (2), wordt van alles en nog wat verteld over allerlei astrale dynamieken, vloeken, bezetenheid, klopgeesten en dwalende zielen en entiteiten. Ik zou daar graag nog van alles over vertellen, met mijn persoonlijke noten erbij, maar dat stel ik nog even uit tot andere artikeltjes. Ik ben inmiddels gaan twijfelen in hoeverre die Anthon die als bron dient voor de boeken van Gijsen en andere auteurs, werkelijk voor de volle 100% te vertrouwen is.

Waarschijnlijk geldt het voor deze Anthon net zo als bij vele andere bronnen uit de geestelijke wereld: ze vertellen een mix van waardevolle informatie en verstoring. Het is dan aan ons om te pogen het onderscheid te maken.

Wat me in ieder geval wel aansprak in dit boek was wel het idee dat veel astraal gezeur zou kunnen worden voorkomen door jezelf te dwingen je gevoelens te verwoorden. Dit simpele advies lijkt een krachtig middel tegen veel astrale inmening. Dit houdt dan in dat je probeert ieder gevoel dat je ervaart ook daadwerkelijk toe te laten, zonder het weg te drukken omdat het je niet bevalt.

NOTEN
(1) http://noetiek.wordpress.com/2010/01/21/het-focus-systeem-van-robert-monroe/
(2) http://www.bol.com/nl/p/als-het-negatieve-je-pad-kruist-wat-dan/1001004011496817/
(3) http://happinessweekly.org/2014/02/13/discovering-your-self-love-how-to-love-yourself-easily/

zaterdag 21 juni 2014

Vrije Wil? Ach, op een Gegeven Moment Groei je er overheen

Binnen allerlei esoterische stromingen lijkt er een vrij grote overeenstemming over het werkelijke bestaan van de 'Vrije Wil' bij de mens op aarde. Het lijkt zelfs een vrij wezenlijk element te zijn, in die zin, dat door deze vrije wil, we in staat zijn om te kunnen kiezen uit bepaalde mogelijkheden, en dat op vele momenten in ieders leven.


In een recent artikel op de hoofdsite van dit noëtische project haal ik de sferentheorie aan van Anthon (1), waarin hij stelt dat de ziel een bepaalde ontwikkeling doormaakt, waarbij de ontwikkeling zou kunnen worden weergegeven in verschillende niveau's of sferen. 

Nu ik in een tweede boek rondom deze 'Anthon' bezig ben, viel mijn oog op een interessant concept om te overwegen. Hij stelde dat zodra een ziel zich tot hogere sferen heeft ontwikkeld, waarbij levens op aarde als mens niet meer mogelijk zijn, er een punt komt dat de ziel geen enkele interesse meer heeft in een vrije wil. Het is niet zo dat hij onder zware druk zijn vrije wil zou moeten afstaan, maar volgens deze zienswijze is het eerder zo dat die vrije wil gewoon overbodig wordt.

Als je je als ziel verder ontwikkelt lijkt het namelijk min of meer automatisch zo te gaan dat een ziel zich richt op het streven naar meer harmonie, meer eenheid en het ervaren van meer goddelijkheid. Een ziel zou in dat stadium dan ook niets anders willen dan alles in het werk stellen om zich verder te ontwikkelen. Iedere keus die hij maakt is dan ook als vanzelf in overeenstemming met die 'oerdrang' tot groei. Het zou ondenkbaar zijn dat een ziel niet zou kiezen voor het pad dat hem de meeste kans geeft om zijn goddelijk bewustzijn verder te laten groeien.

NOTEN

woensdag 30 april 2014

Je Openen voor een Ruimere Verantwoordelijkheid

Op sommige dagen lijkt het wel alsof je zó op de verplichtingen van het dagelijkse leven bent geplakt, dat je ruimtelijk perspectief te vergelijken is met het lezen van een krant terwijl je met je neus op het papier zit. Ik heb zelf ook wederom gemerkt hoe lastig het soms kan zijn om je armen als het ware te strekken om deze krant wél te kunnen lezen. 

Green Point Stadion in Pretoria (4)
Vandaag heb ik weer het boek van Gijsen (1) uit de bibliotheek gehaald om verder te gaan waar ik een half jaar geleden was gestopt, en ik opende het boek op een stuk dat meteen de kern raakt van waar ik naar toe zou willen.

"Ik stel momenteel vast dat de mens te vergelijken is met een voetbalspeler die al jaren op het veld staat en al duizende malen heeft geprobeerd om een doelpunt te maken. Het wil maar niet lukken! Hij wordt er wanhopig van. Jarenlang vraagt hij zich af waarom het niet lukt. Op een dag komt er een oude trainer op de tribune zitten. 
De trainer bewondert de trefzekerheid en de zuivere stijl van de voetballer. Wanhopig richt de voetballer zich tot de trainer en vraagt hem hoe het toch komt dat hij nooit kan scoren.
De trainer staat op, buigt zich naar hem toe en zegt: 'Omdat je nog nooit in de richting van het doel hebt geschopt. Je mikt steeds op het midden van deze tribune, maar dat is niet het doel. Als jij je draait en de bal terecht laat komen tussen die drie witte latten daar, dan scoor je binnen de kortste keren.' 
De voetballer draait zich negentig graden om, mikt op het doel en scoort een doelpunt. Op dezelfde wijze vergaat het de mens, die al duizenden jaren probeert een doelpunt te maken. De tijd is rijp om hem nu de weg te wijzen naar het doel." (1, p. 127)
In een eerder artikel uit augustus 2013 schrijf ik over de nobelprijswinnaar Ilya Prigogine die stelt dat om werkelijke verandering in een systeem mogelijk te maken er energie van buiten dient te worden toegevoegd (2).

Eerder heb ik in deze context ook gesproken over de bereidheid om mee te willen werken aan ontmisting (3). Als we ons zouden openen voor de mogelijkheid dat er werkelijk de mogelijkheid bestaat om ons als mensheid tot een hoger niveau te verheffen, en dat daarbij wel 'energie' of misschien wel informatie van 'buiten' voor nodig is, dan kunnen we wellicht onze verantwoordelijkheid nemen door ook actief te vragen wat we zouden kunnen betekenen.

Hoe kunnen we die holle buis worden waar de informatie in toenemende mate van zuiverheid doorheen kan stromen? Een eerste stap lijkt de bereidheid te hebben je te willen openen voor deze ruimere verantwoordelijkheid en daarbij ook beter te leren luisteren naar de signalen die zich via je innerlijke wereld kenbaar kunnen maken.

NOTEN
(1) Gijsen, W. (2013) Maak je hemel op aarde. Vijfde druk. Eserveen: Akasha(2) http://noetiek.blogspot.nl/2013/08/energie-van-buiten-toevoegen-om.html
(3) http://noetiek.blogspot.nl/2013/07/zou-je-willen-meewerken-aan-ontmisting.html
(4) http://www.theguardian.com/artanddesign/2010/may/30/green-point-stadium-south-africa-world-cup

donderdag 27 februari 2014

Een Ontvangende Schaal worden voor Contact met Indalende Ziel

Eind 2013 heb ik een stuk geschreven op de noëtische hoofdsite waarin ik spreek over de mogelijkheid dat er daadwerkelijk vrij letterlijk sprake zou kunnen zijn van een bezieling van een foetus vanaf een maand of drie, vier (1).

Glazen Appelfoetus van Quakeltje (2)
In het kader van het onderzoek zou je deze hypothese kunnen testen door te pogen daadwerkelijk in contact te komen met de ziel of het bewustzijn van degene die de foetus in je lichaam of in die van je partner gaat bezielen. We weten inmiddels wel dat als je je niet openstelt voor de mogelijkheid om een 'gesprek' aan te gaan met deze ziel, dat er dan ook geen enkele mogelijkheid is voor communicatie.

Momenteel mag ik me gelukkig prijzen met de groei van een kleine baby in de buik van de moeder van ons kind. Wij nemen ons voor om als het ware een ontvangende schaal te worden voor informatie afkomstig van de indalende ziel. Al nemen we maar vijf of tien minuten per dag in acht om stilte te scheppen zodat we als een schaal van ontvankelijkheid kunnen dienen.

Op deze manier zou de ziel weten dat er iedere dag een soort van tijdslot is waarin een kanaal wordt geopend waarin eventuele communicatie kan plaatsvinden. Uit de boeken die ik noem bij (1) blijkt dat de ziel langzaamaan gedurende de tijd in de baarmoeder steeds meer begint te vergeten van haar herkomst. Iets wat ook wel wenselijk is, daar het met een 'schone lei' beginnen makkelijker is als je niet een volledige herinnering koestert van alle levens die een bepaalde ziel al mogelijkerwijs heeft geleefd.

Graag zou ik andere zwangere mensen willen aansporen ook mee te doen met dit experiment, al was het alleen maar om de ingroeiende ziel een warm welkom te heten, in de tijd dat hij zich toch maar moet gaan aanpassen aan een klein en afhankelijk lichaampje. Dat zal vast niet meevallen voor een ziel met een veel ruimer bewustzijn.

NOTEN
(1) http://noetiek.wordpress.com/2013/12/10/communiceren-met-het-bewustzijn-van-je-foetus/
(2) http://www.glasblazer.nl/product/foetus-appel/

woensdag 12 februari 2014

Waarom voel ik me eigenlijk nu zo Gelukkig?

In het verleden hebben we het al eens gehad over de neiging van onze hersenen om vooral actief op de trommels te gaan slaan als er iets mis is, of als er de kans bestaat dat er iets mis kan gaan (1). Het is als gevolg hiervan ook veel eenvoudiger om bezig te zijn met je - in verschillende gradaties - druk te maken over dingen die je nog moet doen, dan bezig te zijn te met zaken die je een gelukkig gevoel geven.

Een blije vinger in het gras (2)
Zojuist heb ik een stuk gefietst tegen een flinke, frisse wind in, en toen ik net thuis kwam werd ik me er geleidelijk aan bewust van dat ik me eigenlijk erg gelukkig voel. Ik ben er aardig in getraind om te voelen wanneer er ergens iets 'negatiefs' aan het sluimeren was, wat aandacht nodig heeft, voordat het uitgroeit tot een psychisch gezwel.

Ik ben er echter veel minder in getraind om dat gelukkige gevoel te voelen en dan vervolgens te gaan speuren naar de achtergronden van dát gevoel. Alsof dat niet zo nodig zou zijn. Alsof het belangrijker is om energie te steken in het achterhalen van mogelijke oorzaken voor een minder prettig gevoel, dan dat je energie investeert in het uitpluizen van de mogelijke redenen voor een gelukkig gevoel.

NOTEN
(1) http://noetiek.wordpress.com/2013/08/18/de-negatieve-inslag-van-onze-hersenen-onderkennen/
(2) http://9images.blogspot.nl/2012/04/finger-cute-art-smile.html