woensdag 21 oktober 2015

Tijd en de Verschillende Vierde Dimensies

Soms kun je een boek beter eerst helemaal uitlezen voordat je gaat schrijven over de gedachten die bij je opkomen. De kans is immers groot dat zaken zich in de loop van het lezen verhelderen. Wat ik echter een groot nadeel van deze benadering vind, is dat je het risico loopt allerlei gedachten te verliezen, en bovendien ook je eigen betrokkenheid te verminderen.

In mijn beleving zijn het juist die eerste links die ervoor kunnen zorgen dat je de inkomende informatie op een manier kunt verwerken zodat ze een onderdeel kunnen gaan vormen van je eigen wereld. Je kunt op die manier ook voorkomen dat je eigen wereldbeeld ondergesneeuwd raakt door de gedachten die door een andere auteur worden aangeboden. Woorden en beelden zijn immers vaak anders voor verschillende mensen, waardoor het ook waardevol is om de overeenkomsten en verschillen aan te duiden.

The Flow of Time (1)
En als laatste voordeel zou ik willen noemen dat het ook plezier geeft om weer te merken dat je geest in staat is om de meest creatieve links te leggen. Dat je op die manier nog altijd veel meer bent dan een antropogoogle, zullen we maar zeggen.

TIJD EN DE VIERDE DIMENSIES
Vandaag heb ik een boek voor me liggen van Hans Peter Roel, genaamd 'De Vierde Dimensie'. Een pakkende titel voor een noëtisch onderzoeker zou ik zeggen. In de inleiding gebeurt er echter iets merkwaardigs met betrekking tot de omschrijving van de titel van het boek. Enerzijds beschrijft hij namelijk tijd als de vierde dimensie. Iets wat binnen de natuurkunde een populaire gewoonte is.

Enkele regels ervoor zegt hij echter: "De vierde dimensie geeft ons inzicht in en toegang tot menselijke eigenschappen als teleporteren, helderziendheid, aura's lezen, intuïtie, reïncarnatie en gedachten lezen" (p.7)

Wat ik me dan afvraag is: wat hebben deze zaken nou allemaal precies met 'tijd' te maken? Gedachten lezen, aura's lezen en tijd? Wellicht wordt het in de rest van het boek helder.

Buiten de zaken die de heer Roel hierboven beschrijft, heb je ook nog het gebruik van de 'vierde' dimensie om een bepaald deel van het astrale gebied weer te geven. Een bepaalde sfeer waar onstoffelijk bewustzijn zich bevinden, een gebied dat je bijvoorbeeld zou kunnen verkennen via buitenlichamelijke reizen, of zoals Bruce Moen beschrijft via innerlijke reizen. Dit gebied heeft een bepaalde frequentie waar we ons op zouden kunnen leren afstemmen via ons bewustzijn.

Volgens sommigen zouden er bewegingen gaande zijn waarin de wereld van deze vierde dimensie - dit bepaalde trillingsgebied - zich langzaam zou gaan versmelten met onze derde dimensie, de fysieke wereld.

Hoe het ook zij, het lijkt me handig om dit onderscheid tussen de verschillende gebruiksvormen van de vierde dimensie in het oog te houden.

NOTEN
(1) Afbeelding afkomstig van http://www.gettyimages.nl/detail/video/the-flow-of-time-loop-stockfootage/151348120

zondag 21 juni 2015

Brengt de Bewuste Geest Beweging en Leven in de Wereld?

Door gezinsuitbreiding ben ik een tijd minder noëtisch in de weer geweest, maar ik probeer de draad weer op te pakken, gezellig aan de keukentafel, terwijl de kinderen slapen en de afwas en was zijn gedaan en bovendien het huis weer goed in orde is.

Een boek van de arts Robert Lanza - die overigens baanbrekend werk lijkt te doen op het gebied van het stamcelonderzoek - is het middel om het noëtische spoor weer te activeren. Niet dat ik het meteen allemaal met hem eens ben, maar het weer nadenken en voelen over dit soort zaken brengt het bewustzijn toch ook weer op een ander niveau, waarbij ik verder ook hoop dat het me wat van een internetschaak-verslaving kan afhalen (1).

Surreal Self of Laura Williams (2)

Momenteel probeer ik mijn geest wat te kneden op het terrein van de rol van het bewustzijn bij het beïnvloeden van de materie. Ik heb het daar al geregeld over gehad, en zal je verder momenteel de links besparen, maar gisteren heb ik de pap van Wheeler besproken (3), waarin het idee wordt genoemd dat de materiële wereld wellicht wel zo is ontstaan (door wie of wat of hoe blijft daarbij onbepaald), zodat het niet alleen mensen (en ander bewustzijn) kan voortbrengen, maar dat bewustzijn zou ook essentieel zijn omdat het de materie in stand zou houden, vanwege het idee dat bewustzijn nodig zou zijn om materie te kunnen laten bestaan.

Persoonlijk ben ik er nooit zo voor om terecht te komen in allerlei filosofische constructen waar je binnen de kortste keren zo verstrikt raakt waardoor een voorwaartse beweging haast onmogelijk is. Desondanks wil ik wel deze thema's even aanstippen omdat ze wellicht wel de potentie in zich dragen om andere sporen te laten ontstaan.

De aanleiding voor dit artikeltje is een kort citaat van Robert Lanza op pagina 100, waarin hij eveneens speelt met het idee dat bewustzijn nodig zou zijn om in ieder geval tijd of beweging te kunnen laten bestaan.

Hij schrijft daar:
The mind animates the world like the motor and gears of a projector. Each weaves a series of still pictures - a series of spatial states - into an order, into the 'current' of life. Motion is created in our minds by running 'films cells' together. Remember that everyting you percieve - even this page - is actively, repeatedly, being reconstructed inside your head.
Ik laat dit even sudderen, maar wil nog wel even in herinnering brengen een beeld dat voor mij vooralsnog het beste de interactie tussen de geest en het lichaam weergeeft. In hoeverre het hier te maken heeft met wat Wheeler en Lanza beschrijven is de vraag, maar ik vermoed dat hun vergelijkingen ergens spaak lopen op het ontbreken van de werkelijkheid van het onstoffelijk bewustzijn.

De vergelijking waar ik op doel is die van de pianist die speelt op de piano. Zie voor meer het stukje dat hier speciaal aan is gewijd (4).


NOTEN
(1) Ik speel op chess.com onder de naam Divinity-Explorer, en speel daar tegenwoordig alleen nog 3-dagen-per-zet partijen met het Fischer 960-systeem. Ooit in het verleden - toen ik nog volop in de tijd zat - heb ik eens een schaaknamensite opgestart. Die kun je nog altijd on-line vinden op http://schaaknamen.punt.nl/
(2) Afkomstig van
http://indiandigitalartists.com/digital-photography/surreal-self-portraits-laura-williams/
(3) http://noetiek.blogspot.nl/2015/06/reflecties-over-de-pap-van-john-wheeler.html
(4) http://noetiek.blogspot.nl/2013/08/hoe-de-geest-zich-via-de-hersenen.html

zaterdag 20 juni 2015

De PAP van John Wheeler

Momenteel ben ik bezig in een boek van Dr. Robert Lanza, een arts en onderzoeker. Hij schreef  in 2009 het boek 'Biocentrism'. In hoofdstuk 9 introduceert hij een theorie van de natuurkundige John Wheeler (zie foto)
John Wheeler (1911-2008)
Voordat ik de waarde van deze denkstijl goed kan inschatten is het wel handig om eerst goed te vatten wat het idee inhoudt. De vraag blijkt overigens te zijn in hoeverre John Wheeler zelf helemaal 100% serieus was toen hij deze quantum-gedachten lanceerden.

De Pap van Wheeler staat voor Participatory Anthropic Principle, dus zeker geen Brinta of havermoutpap. Voor we kunnen snappen waar hij het over had, dienen we eerst het kader te weten waarin deze theorie zijn ontstaan had, en dat kader is de kosmologie. Hoe is de kosmos ontstaan?

Robert Lanza stelt in zijn boek dat het toch allemaal wel héél erg sterk is dat er zoveel constanten en krachten in de natuur zijn die allemaal precies zó zijn afgesteld dat ze leven op aarde mogelijk maken. Als een bepaalde constante net wat groter of kleiner was geweest dan konden atomen niet goed hechten, en waren we er met zijn allen bijvoorbeeld niet geweest.

Hij noemt een hele rits van deze constanten en stelt uiteindelijk dat het hem allemaal een beetje té toevallig is. Hij heeft dan ook zijn twijfels bij het idee van de Big Bang, die zomaar uit het niets, op basis van een ongekende reeks toevalligheden het leven op Aarde mogelijk maakten, startend bij de elementen waterstof en helium.

Het zogenaamde ´antropische´ principe stelt dat de constanten allemaal zo zijn omdat het daardoor mogelijk wordt om leven te hebben op aarde. Hierbij wordt niets gezegd hoe het komt dat al die waarden zo precies kloppen, maar die waarden lijken zo te zijn omdat wij er dan kunnen zijn.

John Wheeler voegde hier nog een nieuwe dimensie aan toe door een element uit de quantumfysica erbij te halen, en wel het inmiddels welbekende waarnemerseffect: door waar te nemen kun je invloed uitoefenen op datgene wat je waarneemt (1).

Niet alleen zou het waarnemerseffect invloed kunnen uitoefenen, maar Lanza en Wheeler spelen met het idee
Dr. Robert Lanza
dat het bewustzijn van de waarnemers wel eens nodig zou zijn om materie te kunnen laten bestaan! Als er niemand zou zijn, of als er geen bewustzijn zou zijn, dat oog heeft voor de wereld om haar heen, zou de materie wel eens kunnen vervagen en ophouden te bestaan (2).

Dit wordt dan het ´deelnemende´ antropische principe genoemd: het doel van de materie is juist om bewustzijn te scheppen die de materie in stand kan houden. Vandaar dat dan ook alle constanten een precies afgestemde waarden hebben, zodat leven kan ontstaan en door de invloed van het bewustzijn van de toeschouwers ook kan blijven bestaan.

Natuurlijk zitten er aan deze benadering allerlei haken en ogen. Vooralsnog laat ik het eerst bij het presenteren van deze kijk, alvorens vraagtekens te plaatsen, en het vergelijken met ander materiaal binnen dit noëtische onderzoekscentrum.

NOTEN
(1) Zie bijvoorbeeld 'Aanraken met je geest' uit 2013 op de hoofdsite (https://noetiek.wordpress.com/2013/05/11/aanraken-met-je-geest/) 
(2) http://physics.about.com/od/physicsmtop/g/ParticipatoryAnthropicPrinciple.htm