zaterdag 16 november 2013

Creatieve Scheppingsweeën of Ongeduldige Ondankbaarheid?

Laatst las ik iemand beweren - en niet zomaar iemand, dat kan ik je garanderen (1) - dat genieten eigenlijk een vorm van meditatie is. Hierbij werd meditatie gedefinieerd als de handeling waardoor je jezelf tijdelijk uit de gewone dagdagelijkse patronen tilt. Die momenten waarop je even contact legt met een diepere laag.

Soms kun je als mens het geluk hebben dat je periodes meemaakt waarin je erg veel geniet. Het kan er dan bijna op gaan lijken alsof je zwemt in een oceaan van gelukzaligheid. Dit kan maanden aanhouden en er kan zelfs een zekere mate van gewenning optreden: alsof je knuffelt met het leven en het leven blijft terugknuffelen.

Brian Oldham - Vallen uit de Oceaan (2)
Als je zo een poos in een dergelijke staat verkeert dan kan het haast als ongeduldige ondankbaarheid aanvoelen als je begint af te vragen of er toch niet ook iets anders geboren dient te worden. Soms kan het dan voelen alsof je door zolang ondergedompeld te zijn in zo'n toestand van heerlijkheid, je nauwelijks nog bewustzijn hebt over wat er nu eigenlijk allemaal gebeurt, omdat je als het ware vooral in de ervaring vertoeft.

Ergens ontstaat bij mij dan toch weer die neiging om af en toe naar de kant te zwemmen en op het strand even te drogen om te reflecteren over de oceaan en je verblijf erin. Misschien kun je al zittend op een handdoekje op het zand wel de woorden vinden om te beschrijven wat er gebeurt, en wie weet ontstaat er op die wijze wel een inzicht dat gebruikt kan worden om nieuwe terreinen te verkennen. Wie weet biedt de oceaan wel ongekende mogelijkheden die je nauwelijks kunt zien als je er helemaal in ondergedompeld bent.

Het is dan wellicht helemaal geen uiting van ongeduld of ondankbaarheid, maar juist een teken van respect om momenten van bezinning en reflectie te creëren waardoor je je geest in staat stelt om woorden te vinden voor wat er gebeurt, en het daardoor bovendien een atelier aanbiedt waarin nieuwe kunst kan worden geschapen (3).

NOTEN
(1) Gijsen, W. (2013) Maak je hemel op aarde. Vijfde druk. Eserveen: Akasha.
(2) http://www.pinterest.com/pin/16747829836383989/
(3) Patty Harpenau geeft in haar boek The Wizard: het geheim van wonderen (2013) een prachtige metafoor voor het menselijk leven op aarde, door het te bestempelen als God's atelier.

maandag 28 oktober 2013

De Ongekende Taaiheid van Ingegroeide Normen in de Ochtend

Zelf heb ik altijd gedacht dat ik met mijn vrij opstandige aard relatief beperkt beïnvloed zou zijn door de normen en waarden van de samenleving waar ik in ben opgegroeid. Natuurlijk is dat een vrij kansloze manier van denken omdat we allemaal ontzettend sterk worden gebogen en gedraaid door de manier waarop we hier naar de wereld kijken vanuit Nederland.

Laura, nog niet echt wakker (1)
Een opmerkelijk verschijnsel wil ik hier even kort aanstippen dat handelt over hoe het dan kan werken als je toch probeert een van de dergelijke ingegroeide aannames of stellingen over het leven te veranderen. Niet alleen kost het heel veel moeite om er achter te komen wat je eigenlijk wel niet denkt, maar zodra je het dan in je bewustzijn hebt toegelaten wordt het minstens net zo ingewikkeld om er verandering in aan te brengen.

Wat ik nu inmiddels meerdere malen heb mogen constateren is dat het dan na de nodige psychische arbeid kan lukken om een bepaald idee of een bepaalde gewoonte te wijzigen op zo'n manier dat je er gedurende de dag ook helemaal achter kan staan, maar dat je dan vervolgens 's ochtends kan wakker worden met die oude denkstijl weer volledig intact, met de daarbij behorende weerstand tegen het nieuwe idee.

Voor mij is het erg zinvol gebleken om dit verschijnsel van de ochtendtaaiheid te herkennen om daar vervolgens liefdevol mee om te kunnen springen en dan merk ik dat deze ochtendtaaiheid uiteindelijk toch versoepelt en als het ware overstag gaat na een aantal dagen (of misschien wel weken bij een erg taaie denkgewoonte).

NOTEN
(1) http://schrijfmeisje.nl/wakker-worden-is-niet-mijn-ding/

dinsdag 1 oktober 2013

De Kunst om Liefde, Harmonie en Eenheid Langer vast te leren Houden

Soms lijken de lessen in het leven zo eenvoudig te zijn. Binnen dit noëtische project probeer ik dan weliswaar om de grenzen van het bewustzijn te verkennen, waarbij ik er ook naar streef om een zekere objectief en wetenschappelijk kader te gebruiken, maar soms lijkt het objectieve niet zo relevant. In het boek van Gijsen waar ik al eerder naar verwees (1,2) wordt dat ook treffend verwoord:

"Een ziel is niet geïnteresseerd in de objectieve werkelijkheid, alleen in de subjectieve werkelijkheid." (1, p. 88/89)

Met zoveel mogelijk licht het leven spelen (3)
In het boek wordt ook een beeld geschetst van een soort Big Bang die er toe heeft geleid dat de grote eenheid volledig is versplinterd geraakt, waarbij alle deeltjes vooral gevoed worden door één groot streven, namelijk het terugkeren naar die eenheid.

Als mens van vlees, bloed en ziel zouden we vooral voortgedreven worden om zoveel mogelijk weer die harmonie, die eenheid en onbegrensde liefde te voelen. Stel je eens voor dat je je in je leven vooral zou richten op het zo lang mogelijk proberen vast te houden van deze kwaliteiten. Dat zou wellicht wel eens de koninklijke weg kunnen zijn naar een zo optimaal mogelijk leven.

Zie ook: Inschrijven voor Opleiding tot Levenskunstenaar

NOTEN
(1) Gijsen, W. (2013) Maak je hemel op aarde. Vijfde druk. Eserveen: Akasha.
(2) http://noetiek.blogspot.nl/2013/09/innerlijke-gesprekken-met-extern.html
(3) Snapshot uit clip van Laura Jansen 'Wicked World': http://www.youtube.com/watch?v=y3vybPClCCk

dinsdag 24 september 2013

Innerlijke Gesprekken met Extern Bewustzijn

Op de hoofdsite van dit noëtisch project heb ik recent twee artikelen gewijd aan de pogingen van de wetenschappelijke wereld om te bewijzen dat buitenlichamelijke ervaringen eigenlijk toch vooral een soort hersenproducten zijn (1,2). Vooralsnog zijn deze ondernemingen weinig succesvol in mijn ogen.

Aardbei uil - afbeelding afkomstig van (3).
Het materialisme zou zich ook eens kunnen gaan richten op die vele ervaringen van mensen gedurende de millenia die beweren contact te hebben met een vorm van extern bewustzijn. Er zijn ook heden ten dagen nog veel mensen die in een meditatieve toestand, of verkerend in een trance, in staat zijn om hun geest af te stemmen op de frequentie van ruimere bewustzijnsvormen.

Momenteel lees ik een interessant boek van William Gijsen, namelijk de vijfde druk uit 2013, van Maak je Hemel op Aarde waarin de auteur beschrijft hoe hij contact legt met een wezen uit een andere bewustzijnslaag.

Dit soort ervaringen zijn voor de Dick Swaabisten een gruwel die ze waarschijnlijk terzijde schuiven met opmerkingen als 'mensen zijn gestoord', 'het is een fantasie', 'het zijn hun hersenen die dit produceren' of misschien zelfs, 'het zijn de genen die de boodschap doorgeven'. De mogelijkheid toelaten dat mensen daadwerkelijk zich kunnen afstemmen op andere niet-fysieke bewustzijnsvormen is immers onmogelijk voor de ware materialistische Swaabist.

Ik zou de lezer graag willen aansporen wetenschappelijk werk te noemen waarin deze verschijnselen worden onderzocht. Verder is het het overwegen waard dat voordat we als mensheid een sprong in ons collectieve bewustzijn kunnen maken voorbij het materialistisch Swaabisme we wellicht wel wat externe informatie kunnen gebruiken (4).

NOTEN
(1) http://noetiek.wordpress.com/2013/09/08/het-gevoel-buiten-je-lichaam-aangeraakt-te-worden-onderzoek-door-olaf-blanke/
(2) http://noetiek.wordpress.com/2013/09/17/over-het-kunstmatig-oproepen-van-een-misvormde-buitenlichamelijke-ervaring-via-hersenstimulatie/
(3) http://blog.ilusix.nl/fotografie/77-inspirerende-fotos-ter-inspiratie/
(4) http://noetiek.blogspot.nl/2013/08/energie-van-buiten-toevoegen-om.html

dinsdag 10 september 2013

Reïncarnatie-ontkrachting door DNA-Resonantie Theorie?

Reïncarnatie is op zijn zachtst gezegd geen populaire hypothese binnen de westerse wetenschap. Als het bestaan van de ziel al wordt gereduceerd tot een tijdelijk resultaat van hersenactiviteit, dan is het natuurlijk helemaal vloeken in de kerk om dan ook nog eens te suggereren dat iets onstoffelijks niet alleen doorgaat met leven na het sterven van het lichaam, maar ook nog eens na verloop van tijd opnieuw geboren kan worden.

Cartoon afkomstig van Lolsnaps (1)
Omdat er toch de nodige vreemde ervaringen zijn van bijvoorbeeld kinderen die dingen vertellen die ze eigenlijk niet kunnen weten, is er wel een anomalie die op een of andere manier verklaard zou dienen te worden. In een recent enerverend gesprek met Hans Bakker hoorde ik over een interessante theorie die een soort van tussenweg voorstelt. Ik verwoord deze theorie hier in mijn eigen woorden, waarbij ik waarschijnlijk ook in de interpretatie wat dingen anders verwoord.

Deze theorie laat ruimte voor de mogelijkheid dat na het sterven van het lichaam de informatie van de persoon niet verdwijnt, maar als het ware wordt opgeslagen in wat je het 'Veld' zou kunnen noemen. Als een soort van USB-stick die gecodeerd is met DNA-informatie van het lichaam waarin de ervaringen zijn opgedaan.

Informatie die dan wordt toegewezen aan vorige levens van reïncarnerende zielen is dan binnen deze zienswijze niet afkomstig van vorige levens van de 'ziel', maar deze informatie wordt opgevangen doordat er sprake is van een zekere resonantie van het DNA van de ontvanger met het DNA van de overleden voorouder. Dit zou dan in principe vele generaties terug kunnen gaan.

Er zijn echter enkele kanttekeningen die ik bij deze theorie zou willen plaatsen. Ten eerste lijkt deze theorie te impliceren het dat er vooral contact is met voorouders die een grote mate van DNA-overeenkomst hebben. Daar zou je dan weer tegenin kunnen brengen dat er zoveel overeenkomst is tussen het DNA van mensen over de hele wereld dat iedereen in principe informatie zou kunnen opvangen van iedereen. Hoe iemand dan specifiek op één persoon afstemt is dan wat onduidelijk.

Michael Newton
Als je waarde hecht aan de realiteit die Michael Newton aan ons voorschotelt gebaseerd op de vele honderden, zo niet duizenden regressie-sessies die hij heeft gedaan met mensen, dan ontstaat er een tweede kanttekening bij de bovengenoemde theorie.

Michael Newton beschrijft namelijk in zijn boeken in groot detail wat mensen allemaal hebben meegemaakt TUSSEN hun levens in. Als alle ervaringen worden opgeslagen met als sleutel het DNA van degene die een leven heeft geleefd, dan is er geen ruimte binnen deze theorie om informatie op te slaan uit een periode dat er helemaal geen DNA was, namelijk omdat de 'ziel' tussen de levens door niet aan een lichaam was gekoppeld.

Laat eens horen hoe je er zelf over denkt door een berichtje te sturen of door een commentaar te schrijven onderaan dit artikeltje.

NOTEN
(1) http://lolsnaps.com/funny/41477

vrijdag 6 september 2013

Met één millimeter hersenweefsel toch een IQ van 126

De rol van de hersenen in relatie tot bewustzijn is een fascinerende. Er zijn de nodige aanwijzingen te vinden die impliceren dat je misschien wel helemaal geen hersens nodig hebt om bewustzijn te ervaren. Al eerder schreef ik over de typische constatering dat het wel lijkt dat de mate van bewustzijn toeneemt naarmate de activiteit van de hersenen afneemt (1).

afbeelding afkomstig van jerry gordon.be
In zijn boek 'The Science Delusion' (2) besteedt Rupert Sheldrake een hoofdstuk aan de vraag of onze herinneringen wel daadwerkelijk worden opgeslagen in onze hersenen. Hij haalt op een gegeven moment (3) een geval aan van een man die - volgens een artikel in Science - slechts een dun laagje hersencellen had onder zijn schedel, en de rest was gevuld met niets dan vloeistof. Deze jongeman zou zelfs een graad gehaald hebben in wiskunde op de universiteit van Sheffield en een IQ-score hebben van 126 (4).

Screenshot van pdf  artikel R. Lewin (4)

Zo schijn je niet eens veel hersencellen nodig te hebben (in je neocortex) om ook nog eens vrij slim te kunnen zijn. Hoe krijgt dat dunne laagje cellen in de bovenstaande gevalsbeschrijving het voor elkaar om de betrokken man een intelligentie-quotiënt mee te geven van 126?

NOTEN
(1) Meer Bewustzijn met minder hersenactiviteit
(2) Sheldrake, R. (2012) The Science Delusion. London: Coronet.
(3) ibid, p.194
(4) Lewin, R. (1980) Is your brain really necessary?, Science, 210, 1232. (pdf)

zaterdag 31 augustus 2013

Je Eigen Raad van Wijzen Raadplegen

Soms kunnen er van die momenten zijn dat je het eigenlijk even ook allemaal niet meer weet. Je hebt dan het gevoel dat er misschien wel  iets, ergens, aan de hand is, maar je kunt er niet echt de vinger op leggen. Op dat soort momenten kan het verstandig zijn hulp in te schakelen.

A Bouquet of Grandmothers (1)
Ik heb het dan niet zozeer over hulp vanuit de GGz, maar eerder hulp uit je eigen 'onstoffelijke' domein. Natuurlijk kun je aankloppen bij vrienden en dergelijke, maar dan weet je ook maar nooit wat daar nu allemaal precies uit kan komen. Luisteren ze wel echt? Belast je ze misschien niet? Kost het niet teveel moeite om uit te leggen wat er speelt, terwijl je het zelf eigenlijk niet eens weet? Gaan ze niet over hun eigen problemen praten?

Het kan dan handig zijn om contact te leggen met je eigen raad van wijzen. Je gaat daarbij dan als volgt te werk: je zorgt dat je ergens op een rustig plekje zit en dat je ook wel een kwartier tot een half uur tot je beschikking hebt. Je sluit vervolgens je ogen en je gaat je in je verbeelding afstemmen op wijze personen die je kunnen helpen om te begrijpen wat er momenteel bij je speelt.

Als je gelooft in de mogelijkheid van een zielsgroep die je begeleidt tijdens het leven kun je gebruik maken van dat geloof door wellicht hen te vragen zich kenbaar te maken, zodat ze je wellicht net dat vonkje inspiratie kunnen aanreiken dat je nodig hebt om weer vol vertrouwen verder te gaan in je leven.

Je kunt je ook openen voor de mogelijkheid dat afhankelijk van het thema waar je mee speelt zich wijzen om je heen verzamelen die kennis hebben over die thematiek. Zo kan de samenstelling van je begeleidingsteam wisselen afhankelijk van het onderwerp waar je mee in de weer bent.

Penney Peirce (2) geeft nog als advies om niet te denken dat 'onstoffelijke' wezens per definitie ook echt wijzer zijn dan jezelf bent. Het is natuurlijk altijd verstandig om kritisch te blijven ten opzichte van eventuele informatie die je wordt aangereikt tijdens zo'n verbeeldingsoefening (3).

Na afloop is het handig om de raad te danken voor hun tips en vervolgens sluit je het contact weer af.

Overigens is deze Raad van Wijzen die ik hier noem niet te vergelijken met de Raad van Wijzen waar Michael Newton over spreekt in zijn boeken, als zijnde de groep van wijzen die liefdevol zouden kijken naar de manier waarop je je leven hebt geleefd tussen je levens in (4).

NOTEN
(1) http://www.grandmothercouncil.org/2005/About.shtml
(2) Peirce, P. (2009) Intuïtie als Kompas. Haarlem: Altamira. In Hoofdstuk 8 spreekt ze over manieren om bovenbewuste leiding te ontvangen.
(3) http://noetiek.wordpress.com/2013/08/02/via-verbeelding-nieuwe-informatie-verkrijgen/
(4) Zie daarvoor de boeken van Michael Newton, zoals de Zielenreis of Bestemming der Zielen.

zaterdag 24 augustus 2013

De Lus Theorie van Robert Monroe - De Oorspronkelijke Tekst

Persoonlijk beschouw ik Robert A. Monroe als de grootste noëtische verkenner van de 20e eeuw. Wat hij allemaal heeft beschreven in zijn buitenlichamelijke exploraties is erg inspirerend, ook nog jaren na zijn dood in 1995. Wat te denken van zijn beschrijvingen over de bestaansniveaus na het fysieke overlijden? (1)

Robert Monroe (1915-1995)
Zojuist was ik op de hoofdsite begonnen met het uitwerken van een andere fascinerende theorie van Monroe, welke hij tijdens zijn reizen kreeg uitgereikt, namelijk de Lustheorie. Ik wilde daarbij verwijzen naar het boek van hem uit 1985, Astrale Reizen, maar ik moest ontdekken dat het boek momenteel niet bestelbaar meer is, ook al is het dat lange tijd wel geweest.

Om de geïnteresseerde verkenner toch in de gelegenheid te stellen de oorspronkelijke theorie over Lus te lezen heb ik de betreffende pagina's gescand en in een PDF bestand (2) geplaatst. De Lustheorie geeft een beeld over de mogelijke oorsprong van de mens en redenen voor onze aanwezigheid die ook voor de dag van vandaag van wezenlijk belang zouden zijn. Een geestprikkelende kijk in 12 pagina's.

Bewezen Geruchten - De Lus Theorie

NOTEN
(1) http://noetiek.wordpress.com/2010/01/21/het-focus-systeem-van-robert-monroe/
(2) Bewezen Geruchten - De Lus Theorie (ook terug te vinden op de pdf-pagina in het menublad PDF bovenin)

donderdag 22 augustus 2013

Je Bewust Laven aan Koesterend Gezelschap

Weinig mensen komen zonder psychische kleerscheuren door hun jeugd. Natuurlijk zijn er verschillen in de mate waarin iemand beschadigd is, en ook is de invloed die het heeft op iemand in zijn verdere leven weer verschillend bij iedereen.

Een tijd terug las ik een theorie die stelde dat het wel eens de bedoeling zou kunnen zijn dat we tijdens onze (hele) jonge jaren op de een of ander manier ons hart sluiten, opdat we ervaren hoe het is om meer afgesloten te zijn. Een toestand die volgens deze theorie vooral in deze aardse wereld goed te beleven is. Buiten de Aarde zou er meer gevoel van harmonie en eenheid zijn, als een soort van basistoon.

Je Bewust Laven (1)

Je kunt je natuurlijk afvragen of dat inderdaad allemaal zo is, maar het idee vind ik aantrekkelijk, dat het vervolgens ook weer een soort levenstaak kan worden om te leren wederom je hart te kunnen openen voor andere mensen. Het boek van Hanson (2) waar ik al eerder naar verwees (3,4) komt met het concept dat je eigenlijk bewuster zou kunnen worden van de mogelijkheid om je als het ware te laven aan fijne mensen die daadwerkelijk in staat zijn om je in je huidige leven, in het hier-en-nu, liefde, zorg en kracht te geven.

Als je meer zou proberen dat bewust toe te laten dan zou het wellicht wel eens mogelijk zijn om die partiële hartsluiting weer om te draaien. Om de leegte die er langere tijd geweest is op te vullen met de belangeloze aandacht, liefde van andere mensen die je dierbaar zijn. Dat het ook helemaal OK is om dat toe te staan, om er misschien zelfs als het ware met volle teugen van te smullen.

Vanzelfsprekend is het ook zeer waardevol als je deze rol soms mag spelen bij anderen, en stel je eens voor hoe hemels het kan worden als je dit bij elkaar zou kunnen doen.

NOTEN
(1) http://pinterest.com/artgirl67/art-lesson-ideas-surrealism/
(2) Rick Hanson (2009) Boeddha's Brein: Hoe mindfulness je hersens en je leven kan veranderen. Uitgeverij: ten Have (derde druk, 2012)
(3) http://noetiek.blogspot.nl/2013/08/hoe-de-geest-zich-via-de-hersenen.html
(4) http://noetiek.blogspot.nl/2013/08/de-kracht-van-een-hangende-tong-slome.html

vrijdag 16 augustus 2013

De Kracht van een Hangende Tong, Slappe Kaakspieren en Slome Ogen

Als we ernaar streven onze geest te slijpen zodat hij ons iedere keer weer opnieuw met zijn scherpte kan verbazen, dan is het ook wijs om je bewust te zijn van de invloed van stress op de geest: een opgefokte geest werkt namelijk niet echt optimaal (1). Je kent het vast wel dat je niet eens op bepaalde alledaagse woorden als 'paradox', 'solsticium' of  'equilibrium' kunt komen als je op een of andere manier onder druk staat.

De tong doet hij goed, alleen het slome ogen-effect zet hij niet in.
De hond lijkt daar overigens meer in bedreven

Uit een boek van Rick Hanson (2) kwam dan ook een uitermate praktische tip om te ontspannen, want vaak zit er in onze stroboscopische maatschappij toch een zekere spanning in ons lichaam. Deze spanning kun je vaak merken aan de stijfheid van je tong, en je kaken. Het advies dat wordt gegeven is dan ook: laat je tong helemaal slap hangen, haal de spanning van je kaakspieren en laat je ogen sloom hangen. Het ziet er niet uit als je er zo bijzit of -loopt, maar buiten het lachwekkende van deze pose dwingt het je lichaam te ontspannen, waardoor er weer energie kan stromen naar rustigere gebieden.

NOTEN
(1) Deed me even denken aan een onderzoekje over het effect van stress op de zwangerschap. Misschien is het dan ook een goede tip voor gestresste zwangere vrouwen: laat die tong regelmatig uit je mondhoek hangen! - http://boekengedachten.yolasite.com/artikelen/effecten-van-stress-op-ongeboren-kind-tijdens-zwangerschap-en-de-hpa-as
(2) http://www.bol.com/nl/p/boeddha-s-brein/1001004011843777/

zaterdag 10 augustus 2013

Hoe de Geest zich via de Hersenen Verruimt

Soms lijkt het wel alsof je 'aangesloten' bent, en daardoor makkelijker toegang hebt tot een domein aan gedachten waar je anders niet zomaar even op afstemt. Soms mag je zelfs het geluk ervaren dat je dit 'aangesloten' gevoel mag beleven met andere mensen. Het lijkt dan wel alsof je in een toestand van 'overvloed' verkeert, waarbij de schoonheid als zalvende golven over de branding van je ziel vloeit.

Zorba de Boeddha (1)
In een dergelijke staat - die ik vanzelfsprekend erg koester - lijken er ook meer bijzondere dingen te gebeuren. Zo kan het gebeuren dat andere mensen je bepaalde boeken gaan adviseren op basis van dromen, en dat die boeken dan ook nog eens een inspirerende werking hebben. Dit overkwam mij rondom het boek 'Boeddha's Brein' van Rick Hanson (2).

In dat boek wordt gespeeld met het idee dat onze geest invloed heeft op onze hersenen, en dat door het bespelen van deze hersenen, onze geest zichzelf kan verruimen. Als een pianist die zich via een prachtig stuk in een andere bewustzijnstoestand kan spelen. Vanzelfsprekend roept dat heerlijke vragen op rondom wie dan precies die geest is, en hoe die relatie met het herseninstrument is. Vragen die in mijn beleving ook cruciaal zijn in het verkennen van de grenzen van ons bewustzijn: hoe verloopt die interactie met onze hersenen?

Ik acht het inmiddels niet langer waarschijnlijk dat we onze hersenen echt nodig hebben om bewustzijn te ervaren, aangezien ik voldoende aanwijzingen heb gezien die erop duiden dat bewustzijn zich ook buiten het lichaam kan bevinden, zelfs als er geen hersenen bij aan de pas komen (3). Dat neemt niet weg dat voor ons normale aardse leven de interactie van het bewustzijn met de hersenen niet te ontkennen valt. Wellicht kan er via het werk van Rick Hanson wat meer licht op deze dans worden geworpen.

NOTEN
(1) Eén van de Osho Zen Tarot kaarten
(2) Rick Hanson (2009) Boeddha's Brein: Hoe mindfulness je hersens en je leven kan veranderen. Uitgeverij: ten Have (derde druk, 2012)
(3) Zie bijvoorbeeld het werk van Robert Monroe en Michael Newton, via http://noetiek.blogspot.nl/2013/06/je-geest-voeden-met-inspirerende-boeken.html

maandag 5 augustus 2013

Jezelf en een Ander Verwennen met Mooie Beelden

Er zijn verschillende manieren denkbaar om jezelf in een fijnere, hogere vibratiestand te laten trillen, of om het wat normaler te zeggen, er zijn vele manieren om jezelf goed of nog wat beter te laten voelen. Buiten het feit dat het simpelweg lekker is om je goed te voelen, biedt een toestand van blijheid ook toegang tot een ruimer en creatiever veld: de potentie om méér mens te zijn wordt dan groter.

Beeld afkomstig van het Sydney Festival (1)
Al eerder schreef ik over het levenskunstenaarschap (2), en vandaag wil ik een manier delen die kan helpen niet alleen jezelf beter te voelen, maar ook nog eens een ander, terwijl die niet eens in de buurt hoeft te zijn.

De methode is simpel: je gaat ergens comfortabel zitten of liggen en je stelt je iemand voor die je liefhebt. Dat kan je moeder zijn, je zoontje, een fantastische vrouw of een man, of misschien zelfs je lievelingskonijn. Stel je voor dat deze persoon (of dat konijn) ergens op een prachtige plek staat, en dat vervolgens jij eraan komt lopen en er op magische wijze voor zorgt dat er de meest kleurrijke bloemblaadjes uit de lucht op die persoon vallen.

Hierdoor zie je die persoon zich vullen van blijdschap waardoor ze begint rond te draaien, met een lach begint te dansen, terwijl de schoonheid van de bloemblaadjes zowel haar als jou vult. Je merkt hierbij dat de energie in je lichaam toeneemt, waarbij het soms kan voorkomen dat de energie zó sterk wordt dat je lichaam een beetje begint te 'kraken' door misschien seksuele opwinding te voelen, door te gaan huilen of door golven van kippevel of energie te voelen stromen.

Soms kan het ook voorkomen dat je tintelingen voelt waarbij het lijkt alsof je méér ruimte inneemt dan gebruikelijk, alsof je een halve meter of meer uitdijt in alle richtingen.

Met wat we inmiddels weten over de mogelijkheden waarop mensen invloed kunnen hebben op elkaar via hun gedachten, gevoelens, zou het zomaar kunnen dat de schoonheid die je zo schept, ook uitstraalt op de persoon die je laat dansen in deze mild druppelend dwarrelende douche van bloemblaadjes.

NOTEN
(1) http://sydney.concreteplayground.com.au/event/10511/power-plant.htm
(2) http://noetiek.wordpress.com/2013/06/25/inschrijven-voor-de-opleiding-tot-levenskunstenaar/

zondag 4 augustus 2013

Op welke gebieden zou de Mensheid als Geheel Kunnen Groeien? (een verbeeldingsoefening)

In de vorige bijdrage werd gespeeld met het idee dat een werkelijke verandering misschien eigenlijk pas werkelijk kan plaatsvinden als er iets van buiten aan het systeem wordt toegevoegd (1). Dit hoeft natuurlijk niet te betekenen dat we niet onze verbeelding kunnen inzetten om ons voor te stellen hoe we als mensheid als geheel zouden kunnen groeien.


Laten we voor de grap, mensen eens vergelijken met een mierenkolonie. Op de een of andere manier lijkt het bij mieren zo te werken dat ze van elkaar weten wat de bedoeling is: hoe ze hun gangenstelsels maken, hoe ze een mierenhoop creëeren, en hoe ze omgaan met tegenslagen of onverwachte wendingen. Het lijkt daarbij wel alsof er een soort van overkoepelend bewustzijn is dat een overzicht heeft over de situatie, waarop de individuele mieren zich kunnen afstemmen.

Als je je eens zou voorstellen dat jezelf dat overkoepelende bewustzijn zou zijn voor de mensheid, op wat voor manieren zou je de mens dan kunnen laten groeien in haar ontwikkeling? Welke richting zou je gunstig vinden? Op welke gebieden zou groei mogelijk zijn? Laat je fantasie de vrije loop en wie weet werken je dromen wel als een soort magneet die deze werkelijkheid kunnen aantrekken.

ENKELE SUGGESTIES
Zelf speel ik al een poos met deze vragen en ik heb enkele mogelijkheden verzameld die de mensheid goed zouden staan, of gebieden waarop we een sprong voorwaarts zouden kunnen maken. Zo denk ik dat we er goed aan zouden doen om minder dogmatische wetenschap te bedrijven, waarbij het materiële paradigma niet langer een verstikkende invloed heeft op baanbrekend onderzoek (2).

Zou het niet interessant kunnen zijn als we leren meer via gedachten/gevoelens met elkaar te communiceren op een telepathische wijze? Een soort bewustzijns-whats-app waarbij geen electronica meer nodig is. Wie weet kunnen we manieren ontwikkelen om dieper in onze geschiedenis te kijken, waarbij ons bereik vele tienduizenden jaren verder terug zou kunnen gaan: wie weet zijn we wel niet de top van menselijke evolutie, maar waren er vroeger beschavingen die veel verder dan wij nu zijn?

Zouden we onze aandacht niet kunnen richten op het achterhalen van de oorzaken van ziektes? Zouden we niet de dood alleen kunnen toelaten, als we daar zelf klaar voor zijn? Wie weet zouden we als mensheid wel contacten kunnen leggen met andere soorten, zowel hier op aarde, als wellicht ook er buiten. Misschien kunnen we ook wel leren hoe we meer zicht krijgen op de aard van onze ziel, en hoe die eventueel voortgaat met leven na de fysieke dood?

Wellicht kunnen we met zijn allen leren hoe we op een liefdevollere wijze in het leven kunnen staan, en hoe we op die manier ook toegang kunnen krijgen tot andere lagen van informatie. Misschien ontdekken we wel manieren om op een intensere manier te genieten van het fysieke leven. Wie weet leren we gebruik te maken van vrije energie.

Ook al zijn dit misschien allemaal interessante suggesties, de meest waardevolle benadering lijkt me toch vooral dat je je openstelt om als een 'holle buis' te zijn (3), waarbij je als actief ontvanger je nieuwe informatie kan toelaten, zonder daarbij al te actief zelf allerlei actiegroepen of bewegingen op te zetten. De bereidheid om bij te willen dragen aan gunstige veranderingen lijkt me daarbij van vooral van belang.

NOTEN
(1) http://noetiek.blogspot.nl/2013/08/energie-van-buiten-toevoegen-om.html
(2) http://noetiek.wordpress.com/2013/06/18/de-afbrokkeling-van-de-mythe-van-de-alwetende-genen/
(3) http://noetiek.blogspot.nl/2013/07/door-overmoed-uit-de-holle-buis.html

zaterdag 3 augustus 2013

Energie van Buiten Toevoegen om Werkelijke Verandering Mogelijk te Maken

Soms, op de momenten dat ik het grootst denk (1), stel ik me zo voor dat wij als mensheid de keuze hebben om een grote sprong voorwaarts te maken, en dat wij met zijn allen ook de verantwoordelijkheid dragen om daar ons best voor te doen.

Een belangrijke stap hierin is de bereidheid om onszelf te openen voor deze mogelijkheid, waarbij we zelf de reikwijdte van de verandering kunnen bepalen afhankelijk van ons vermogen om ons voor te stellen wat er allemaal wel niet voor mogelijkheden zouden kunnen zijn.


Richard Feynmann (winnaar Nobelprijs voor de Natuurkunde) sprak hierover al eens deze woorden:
"Onze verbeeldingskracht wordt tot het uiterste uitgerekt. Niet, zoals in fictie, om ons te verbeelden wat er niet is, maar om ons voor te kunnen stellen wat er wel is."  (2)
Verbeelding lijkt hierbij een belangrijke rol te spelen. Laatst noemde ik het nog in het kader van bewustzijnsverkenning op de andere noëtische site (3). Zou onze verbeelding echter groot genoeg zijn om werkelijk de grenzen van onze realiteit op te rekken, of zouden we iets nodig hebben, een soort van energie van buitenaf om echt een nieuwe fase in te kunnen gaan?

Volgens een andere nobelprijswinnaar, de in België gestorven Ilya Prigogine, kan een systeem zichzelf pas echt transformeren als er op de een of andere manier energie van buiten wordt toegevoegd. Hij zei hierover het volgende:
"...[hij] liet zien dat 'God zijn werk laten doen' effectiever is om een samenleving te transformeren. Een systeem kan zich alleen naar een hoger niveau van ontwikkeling en complexiteit transformeren, zo ontdekte hij, als er energie van buiten dat systeem aan wordt toegevoegd." (4)
Vooralsnog lijkt het mij een vruchtbare insteek om het 'goddelijke' aspect van onszelf uit te nodigen om actiever deel te nemen aan de fysieke wereld. Op die manier doen we het enerzijds zelf (het is immers een deel van onszelf), en anderzijds voegen we ook energie toe van 'buitenaf' die mogelijk de mensheid zou kunnen inspireren tot hogere doelen en nieuwe inzichten.

Update augustus 2014: In een boek van Barbara Marciniak kwam ik dit interessante citaat tegen, welke me al snel deed denken aan dit onderwerp: "As your conscious awareness opens to the multidimensional qualities of existence, you will learn to gather knowledge from other places and carry it back to 3-D reality to enhance and heal your own life. Your personal achievements have a profound effect on the global state of mind and in the ' ideal made real' you and your world will flourish with fresh ideas and become exuberantly inspired to create a new vision of the purpose of life." (Path of Empowerment, 2004, p. 20-21)

NOTEN
(1) http://noetiek.blogspot.nl/2013/07/zou-je-willen-meewerken-aan-ontmisting.html
(2) Citaat overgenomen van pagina 87 uit het boek van Tijn Touber uit 2012 dat als titel 'Het geheim van genialiteit' draagt.
(3) http://noetiek.wordpress.com/2013/08/02/via-verbeelding-nieuwe-informatie-verkrijgen/
(4) zie 2, p.92

vrijdag 2 augustus 2013

De Dankbare Vijf Minuten

Eén van de doelen van dit project is het aanleren van het vermogen om langer in een aangename, creatieve flow te blijven. Een flow die zich dan kan kenmerken doordat het wel lijkt alsof de juiste dingen op de juiste momenten gebeuren in je leven. Het is een hele kunst om langere tijd in zo'n toestand te verblijven. Zo hebben we het al eerder gehad over manieren om uit deze toestand te glijden via bijvoorbeeld interacties met bepaalde mensen (1), door overmoed (2), of omdat er simpelweg even een belangrijk verwerkingsthema langskomt (3).

Gratitude van Angela Ferreira (4)
Manieren om ervoor te zorgen dat je een grotere kans hebt om langer 'aangesloten' te blijven kunnen dan ook waardevol zijn. Recentelijk hebben we geschreven over hartcoherentie als een mogelijke methode (5), en in deze bijdrage wil ik een variant voorstellen op de gekke vijf minuten, namelijk de dankbare vijf minuten.

Dankbaarheid wordt door sommigen omschreven als een hartskwaliteit (6), en daar kan ik het alleen maar erg mee eens zijn. Soms word je zo in beslag genomen door allerlei verplichtingen met betrekking tot werk, kinderen, vakantie of sport, dat je te weinig tijd neemt om je hart te verwennen door het zich te laten afstemmen op dankbaarheid. Je zou eens vijf minuten per dag ergens in stilte kunnen gaan zitten om dan met gesloten ogen dankbaar te zijn voor de dingen die fijn zijn in je leven.

Als een coherent hart kan leiden tot een scherpere geest zoals het Heart-Math Instituut heeft aangetoond, dan kan een dankbaar hart vast ook leiden tot een scherper geheugen, een sterker immuunsysteem en bovenal een gevoel van gelukkig zijn. Dan lijken me die vijf minuten een erg goede investering, al was het maar op het toilet.

NOTEN
(1) http://noetiek.blogspot.nl/2013/07/gun-jezelf-een-interpersoonlijke.html
(2) http://noetiek.blogspot.nl/2013/07/door-overmoed-uit-de-holle-buis.html
(3) http://noetiek.blogspot.nl/2013/07/een-driedaagse-in-de-mijnen.html
(4) http://www.magicpaintings.com/gallery.html
(5) http://noetiek.blogspot.nl/2013/07/perspectief-verruimen-via-hartcoherentie.html
(6) http://noetiek.wordpress.com/2012/01/14/eerste-verkenning-van-hartskwaliteiten/

zaterdag 13 juli 2013

Door Overmoed uit de Holle Buis Struikelen

Laatst kwam ik in een boek van Tijn Touber (1,2) het beeld tegen van de 'holle buis'. Hiermee werd verwezen naar het idee dat je dichter bij die creatieve bron kunt komen naarmate je jezelf als het ware minder in de weg staat. Je zou zou misschien wel eens vooral het meest creatief zijn als je je durft over te geven aan iets dat je voedt met ongekende hoeveelheden energie en vernieuwing.

Holle, Lege en Gevulde PVC-pijpen (3)
Hij noemt ook een uitspraak die hij in India regelmatig hoorde welke verwijst naar dit concept, namelijk: "let go, let go, let God". In dit erg inspirerende boek 'Het geheim van de Genialiteit' haalt hij o.a. ook Michael Jackson aan die gezegd zou hebben:
"Het is zo merkwaardig. Je hoort de woorden. Je ziet ze heel helder. En dan zeg je tegen jezelf: "Sorry, maar dit heb ik niet geschreven. Het was er al." Daarom vind ik het vervelend om credit te nemen voor de songs die ik heb geschreven. Ik voel dat ze, ergens op de een of andere manier, al waren geschreven en dat ik slechts de koerier was om ze naar de wereld te brengen. Dat geloof ik echt." 
In de verkenningstocht naar 'nieuwe' informatie lijkt het erg bevorderlijk om een 'holle-pijp-mentaliteit' te ontwikkelen om in een soort van ontvankelijkheidsflow te komen. Het is dan vooral ook de kunst om in een dergelijke flow te blijven (4).

In deze wereld die bolstaat van de verleidingen, afleidingen en versnippermogelijkheden is het makkelijk om die holle pijp weer te laten verstoppen. Meestal gaat dat zonder dat je er erg in hebt, maar soms gebeurt het ook doordat je je zó sterk, liefdevol en krachtig voelt dat je denkt de wereld aan te kunnen, en zeker bepaalde versnipperingen. Dan komt er een golf van overmoed over me heen waardoor ik dingen kan gaan doen waarvan ik weet dat het een verstoppend effect heeft op die stroom, maar toch doe ik het dan omdat ik denk dat ik toch sterk genoeg ben om die stroom in stand te houden.

Vaak is het dan na een paar uurtjes wel weer gedaan met die stroom en kan het soms dagen of weken, zoniet maanden duren voordat ik weer ben teruggekeerd in die vibe.

NOTEN
(1) Touber, T. (2012) Het geheim van genialiteit. Utrecht: Bruna Uitgevers B.V.
(2) Ik heb hier op deze site beschreven hoe ik via een radioprogramma kennis heb gemaakt met het werk van Tijn Touber. Zie daarvoor: "Ik ben veel te nuchter voor dit project".
(3) http://www.designbuzz.com/pvc-pipes-form-an-interactive-pavilion-for-children-to-play/
(4) http://noetiek.blogspot.nl/2013/06/een-staat-van-ontvankelijkheid-handhaven.html

De Prachtige Potentie van Videoclips

Om goed te kunnen ontmisten is het onontbeerlijk dat je ook regelmatig weet te genieten van het leven. Chronisch sombere mensen lijken me te minder kans te hebben door de ruis heen te breken. Daarom raad ik iedereen aan om af en toe youtube aan te zetten en daar enkele videoclips te bekijken.

En daarbij zou ik dan willen aanraden dit met heel je lichaam te doen, waarbij je luistert naar wat het allemaal te zeggen heeft als je luistert naar de muziek en kijkt naar de clip.

Van deze clip hiernaast zou je bijvoorbeeld makkelijk blij kunnen worden.

In het artikel waarin ik spreek over een opleiding tot levenskunstenaar (1) heb ik het niet eens over het enorme belang van het kunnen genieten van het leven. Ik heb in eerdere artikeltjes al gesproken over bepaalde bij-effecten die kunnen optreden bij het verkennen van de grenzen van het bewustzijn. Zo sprak ik over de kans dat je opeens 'afgeleid wordt' door allerlei thema's die vanuit je zelf om aandacht vragen (2), en de mogelijkheid dat je misschien de drang voelt om anderen te gaan helpen (3).

Een ander bij-effect waar je rekening mee moet houden is dat je af en toe enorme golven van geluk ervaart; het kan dan zomaar zijn dat je geniet van iedereen om je heen, en steeds denkt: "Wow, wat is de wereld toch grappig, wat is de wereld toch mooi!"

Als je in zo'n houding youtube-filmpjes gaat kijken dan kun je zomaar genieten van al het bier dat op de piano staat waarachter Freddy Mercury van Queen een deuntje zingt.

Zo kun je naar clips kijken die je ook kunnen ontroeren, alsof je in een dergelijke staat van vergrote vreugde ook makkelijker gevoelens kunt ervaren, en misschien zelfs kunt vergroten. Zo kan de onderstaande clip van Kelly Clarkson waarin ze pijnlijke thema's uit haar jeugd verwerkt je echt raken, en daardoor het gevoel vergroten dat het leven toch eigenlijk een wonderbaarlijke stunt is.


Zo zie je maar dat noëtisch werk, en de noëtische bewustzijnstoestand niet een serieuze aangelegenheid hoeft te zijn, maar dat het juist kan leiden naar een intensere manier van het leven ervaren, zelfs via video-clipjes.

NOTEN
(1) http://noetiek.wordpress.com/2013/06/25/inschrijven-voor-de-opleiding-tot-levenskunstenaar/
(2) http://noetiek.wordpress.com/2013/07/05/voorbij-de-illusie-van-objectiviteit-en-de-therapeutische-component/
(3) http://noetiek.wordpress.com/2013/07/06/het-lifeline-project-en-de-rinkelende-bel/

donderdag 11 juli 2013

Waar zijn toch al die Jonge Mensen die de Wereld gaan Veranderen?

Op de hoofdsite van dit noëtische project haalde ik laatst Max Planck aan (1). Hij stelde dat werkelijke veranderingen in een algemeen gedeeld wereldbeeld eigenlijk pas echt kunnen optreden als degene die dat wereldbeeld verdedigen komen te overlijden.

Werk van Igor Morski (2)
Hij verwees hierbij naar zogenaamde paradigmaveranderingen binnen de wetenschap, maar ik vrees dat dit principe ook wel eens zou kunnen gelden voor andere algemeen gedeelde beelden over hoe onze werkelijkheid in elkaar steekt. Zo leerden we vroeger op school dat het toch eigenlijk iets heel nobels was van de Verenigde Staten om twee atoombommen op Japanse steden te gooien omdat - zo werd gezegd  - er op die manier een snel einde kwam aan de tweede wereldoorlog.

Tegenwoordig zou je je toch twee keer achter de oren krabben als een land besluit massavernietigingswapens te lanceren op steden waarbij vele tienduizenden burgers de dood vinden, en zeker als daar de handtekening van de Verenigde Staten op staat.

DE GROTE VERANDERINGEN DOOR DE JONGEREN
In tal van bewegingen wordt al vele jaren gesproken over ongekende veranderingen waar onze samenleving in terecht zou komen: enorme verschuivingen waarbij de grote stuwkracht zou komen van de jeugd en van de jongere mensen. Soms werden ze zelfs bejubeld als 'nieuwetijdskinderen', die al het onrecht in de wereld zouden aanpakken, waardoor de gevestigde structuren ineen zouden storten, en een nieuwe bloeiende wereld zou ontstaan op de ruïnes van de oude.

Een nieuwe wereld waarin mensen op een nieuwe, frisse en openhartige manier met elkaar omgaan, waarin andere zaken belangrijk worden gevonden. Een wereld waarin er minder ruimte is voor hebzucht, status, haast en stress.

Al jaren kijk ik uit naar deze omslag, maar tot nu toe zie ik vooral jongeren die versmolten lijken te zijn met hun smartphone, tablet of notebook. Ook lijkt het wel alsof er vooral wordt ingezet op het nadoen van de oudere generaties.

Stel je toch eens voor dat er misschien inderdaad allerlei jongere mensen rondlopen die eigenlijk vaag wel het gevoel hebben dat er van alles mis is in hoe we de wereld hebben ingericht, maar die eigenlijk ook geen idee hebben hoe daar iets aan te veranderen zou zijn. Misschien kan er al veel veranderen als zij zich gaan voorstellen dat er wel degelijk verandering mogelijk is, en zich openen voor nieuwe mogelijkheden.

Jongeren (15-30 jr) wil ik dan ook aansporen actief mee te werken met dit project door de vaardigheden te verkennen om in een creatieve stroom te komen en te blijven. Hierdoor kan een ontvankelijkheid ontstaan om dagelijks te baden in nieuwe ideeën. Reageer via de contactpagina in het menu.

NOTEN
(1) http://noetiek.wordpress.com/2013/06/18/de-afbrokkeling-van-de-mythe-van-de-alwetende-genen/
(2) http://www.igor.morski.pl/

woensdag 10 juli 2013

Zou je Willen Meewerken aan Ontmisting?

Onze grote vriend Nelson Mandela gaf in 1994 een inauguratiespeech waarin hij juist de mensen aanspoorde om niet klein te denken, maar je rug te rechten en groots te denken. Hij haalde daarbij een tekst aan van Marianne Williamson. Voordat ik ook maar durf te spreken over 'ontmisting' is het wel zinvol om bij jezelf af te vragen of je durft groots te denken. Waarom zouden we het - al is het maar half-serieus - niet eens even proberen?

Nelson Mandela bezocht als president als eerste
de kleurrijke leider van Libië, Moammar Gaddafi (1)
In zijn speech zei hij: "Onze grootste angst is niet dat we inadequaat zijn. Onze grootste angst is dat we immens krachtig zijn. Het is ons licht, niet onze duisternis, wat ons de meeste angst inboezemt" (uit Het Geheim van Genialiteit, p.71, 2)

ONTMISTING
Als we nu eens - laten we eens gek doen - doorgaan op dat pad, namelijk dat we overwegen dat we inderdaad immens krachtig zijn, en bovendien ontzettend veel potentie hebben dan zouden we wellicht zelfs iets kunnen veranderen aan ons vermogen om de wereld waar te nemen. Misschien kunnen we dan wel zaken gaan zien die we voorheen met zijn allen niet konden zien?

Wizzy Piwi introduceert op haar jonge blog (3) de metafoor van de mist, zoals deze wordt beschreven in 'The Mists of Avalon'. Zo schrijft ze over een bepaald fragment:
"In dat fragment zien we koning Arthur als jongeman in gesprek met zijn zuster. Ze wandelen samen door een tuin, hun wereld is gescheiden van de normale wereld door een mist. Er wandelt iemand aan de andere kant van de mist en ze kunnen haar zien. Zij echter kan Arthur en zijn zuster niet zien."
Stel je eens voor dat het mogelijk zou zijn om die mist als het ware voor enkele meters weg te blazen, waardoor het mogelijk wordt voor degenen in onze normale wereld om meer zicht te krijgen op een realiteit die er altijd al geweest is, maar die buiten ons bereik viel.

Als je deze mist dan heel metaforisch ook ziet als staande voor de bedekking van allerlei mogelijkheden van de mens, die we ergens onderweg wellicht verloren zijn, of die wie nog kunnen ontwikkelen, zou je dan willen meewerken aan het weghalen van die mist?

In hoeverre zou het al dan niet de bedoeling zijn om een deel van de mist te laten verdwijnen? Is die mist er immers niet voor een reden? (4)

NOTEN
(1) http://www.mathaba.net/news/?x=627606
(2) Touber, T. (2012) Het Geheim van Genialiteit. Utrecht: Bruna uitgevers B.V.
(3) http://wizzypiwi.wordpress.com/2013/07/05/avalon-wereld/
(4) http://wizzypiwi.wordpress.com/2013/07/05/avalon-wereld/comment-page-1/#comment-2

maandag 8 juli 2013

Kun je de Kleuren van een Boek aanvoelen?

Afstemmen, afstemmen en nog eens afstemmen. Dat zijn toch wel drie sleutelwoorden in het noëtische verkenningswerk. Je kunt je afstemmen op mensen, dieren, gevoelens, herinneringen, onderwerpen (zie bijv Sociaal Ideëel Magnetisme, 1) en toen ik vandaag een bepaald boek in de hand nam, leek het wel alsof ik me spontaan kon afstemmen op dat boek.

afkomstig van favim.com - maker onbekend
En dan heb ik het natuurlijk niet zozeer over het fysieke boek en haar vormgeving. Nee, ik heb het meer over dat ik echt het gevoel had dat het mogelijk zou zijn om via dat specifieke boek contact te leggen met de schrijver van het boek, danwel de gevoelens en gedachten die erin verwoord zijn. Stel je toch eens voor dat zoiets echt mogelijk zou zijn!

In de tijd dat ik nog gekke boeken las was er eens een vrouw die beweerde dat ze in contact stond met dolfijnen, en die dolfijnen vertelden haar dat zij het vermogen hadden om in een seconde een film met al haar gedachten te 'vatten', evenals een boek of een artikel. Het was volgens hen slechts een kwestie van afstemming en dan resoneerde alle informatie als het ware meteen het bewustzijn in.

Mocht je iets van dit verschijnsel herkennen laat het me dan weten.

NOTEN
(1) http://noetiek.wordpress.com/2013/06/07/ideeel-sociaal-magnetisme-via-een-onderwerp/

zondag 7 juli 2013

Perspectief Verruimen via Hartcoherentie

Er is de laatste jaren al veel gesproken over hartcoherentie. Ik heb er in het verleden ook al de nodige aandacht aan besteed op de hoofdsite (1), maar ik kom er niet onderuit om het toch ook weer onder de aandacht te brengen, en wel omdat het een krachtige manier lijkt om een ander perspectief te verkrijgen.

Het moge inmiddels duidelijk zijn dat het streven naar minder ruis, en een ruimer perspectief van belang is binnen dit noëtische project. In het interessante bewustzijnsverkenningsboek van Bruce Moen (2) wordt een oefening gepresenteerd die hij onderstreept als de meest waardevolle 'techniek' om tot nieuwe inzichten te komen in de verkenning van bewustzijnsvelden.

afbeelding afkomstig van (3)
Omdat één van de doelen van dit project is het verkrijgen van nieuwe informatie die we wellicht zouden kunnen integreren in het normale alledaagse leven, lijkt kennis over deze benadering van belang.

Het fascinerende is namelijk dat zowel Bruce Moen als het Heart-Math instituut - dat veel onderzoek heeft gedaan naar hartcoherentie - een methode voorstellen die uitblinkt in haar eenvoud, maar die potentieel tot ongekende diepten kan leiden. Een methode die je in staat kan stellen een hele andere laag van de realiteit waar te nemen.

De kern van de methode is als volgt: je gaat ergens ontspannen zitten of liggen en vervolgens open je de deur van de magie door jezelf te vragen momenten te herinneren waarop je door anderen mensen werd geliefd of momenten waarop je anderen lief had. Door je af te stemmen op momenten waarop je liefde voelde afkomstig van een ander persoon, of momenten waarop je zelf liefde voelde voor iemand, kun je een gevoel activeren dat letterlijk je hart kan laten gloeien.

Het hart verspreidt dan vervolgens deze wonderlijke staat van zijn, door naar de rest van je lichaam waardoor je uiteindelijk als geheel in een andere waarnemingstoestand kan terechtkomen. Een toestand waardoor je opeens kunt gaan resoneren met andere gedachten, andere gevoelens.

Volgens het Heart-Math Instituut word je geest hierdoor scherper, vitaler en krachtiger en Bruce Moen stelt dat het bereik van je bewustzijn enorm kan worden verruimd als je in staat bent deze liefdesstand langer vast te houden.

Het lijkt me dan ook zeker een waardevolle vaardigheid om te trainen. Je kunt overigens in plaats van mensen ook je afstemmen op liefdevolle momenten die je had met dieren of bij het doen van bepaalde dingen of het zien van bijvoorbeeld schoonheid in de natuur.

NOTEN
(1) Hartcoherentie en het gebruik van hartparels
(2) Moen, B. (2005) Afterlife Knowledge Guidebook. Charlottesville, Virginia, Verenigde Staten: Hampton Road Publishing Company.
(2) http://www.fanpop.com/clubs/beautiful-pictures/images/32394312/title/surrealism-art-photo

Met Hartparel een Etherische Banshee Ontmantelen

Hieronder volgt een verhaal dat waarschijnlijk niet echt geschikt is voor erg nuchtere mensen (1). Je zou het zelfs een hardcore etherisch verhaal kunnen noemen. Het is afkomstig van Bruce Moen, die werkt in de 'lijn' van Robert Monroe (2).

Er waren veel lelijke en afgrijselijke banshee-foto's te vinden.
Om het een beetje gezellig te houden heb ik gekozen voor een vrij vriendelijke variant.
Hij vertelt het verhaal van de vader van een vriend van hem die terminaal ziek was. Iedere nacht schreeuwde die vader in grote angst vanaf het moment dat hij in slaap viel tot hij weer wakker werd. Bruce werd samen met zijn vriendin Rebecca gevraagd of zij er misschien iets aan konden doen (3, p.124)

Bruce en Rebecca besloten hierop op zijn non-fysieks (dus zonder hun fysieke lichaam) eens een kijkje te gaan nemen bij de betrokken man. In deze toestand bleek het namelijk mogelijk te zijn om ook datgene te zien waar die vader helemaal gek van werd. Ze zagen hoe de vader werd geconfronteerd met een zogenaamde 'banshee', en wel een enge groene, dampachtige variant met een angstaanjagend gezicht met doeken die wapperend achter hem bewogen.

Het idee van de banshee is afkomstig uit de Ierse cultuur waar het staat voor een veelal vrouwelijke figuur die jankend en huilend een lied zingt als aankondiging voor de dood die snel zal volgen (4).

Rebecca wist het probleem van de banshee op te lossen door de betrokken man te leren die banshee lief te hebben, en iedere keer als die vader de rust kon vinden om liefde te 'genereren' en die naar dat monster te zenden, verdween het wezen. Die banshee bleek namelijk zijn eigen creatie te zijn die hij onbewust in elkaar had gesleuteld omdat hij zo bang was voor de dood.

Verderop legt Bruce Moen uit hoe je hartparels (5) kunt inzetten om dit soort etherische lolbroeken te ontmantelen. In een ander voorbeeld wordt op deze manier een schijnbaar monsterachtig wezen van zijn harde buitenlaag verlost waarna het overgeblevene deel zoiets zegt als: "Goddank dat je me nu eigenlijk echt kunt zien!"

NOTEN
(1) Ik ben veel te nuchter voor dit project
(2) Robert Monroe komt nogal eens voor binnen deze noëtische sites. Laatst schreef ik nog over het Lifeline project: Het Lifeline Project en de Rinkelende Bel
(3) Moen, B. (2005) Afterlife Knowledge Guidebook. Charlottesville, Virginia, Verenigde Staten: Hampton Road Publishing Company.
(4) Wikipedia is hierbij erg verhelderend.
(5) In een artikel uit 2011 schrijf ik uitgebreid over hartparels en hartcoherentie. Deze hartparels lijken een krachtig middel om angsten te laten verdwijnen. Lees er meer over op Hartcoherentie en het gebruik van Hartparels.

donderdag 4 juli 2013

Een Driedaagse in de Mijnen

Al is het wellicht een heerlijk ideaal om voor langere tijd in de juiste creatieve groef te zitten, het is ook realistisch om er vanuit te gaan dat er momenten zijn en zullen komen dat je niet in die groef zit. Je leeft hier immers op aarde en maakt van alles mee waardoor je afgeleid wordt, of waardoor je van je stuk kunt raken.

Tijdelijk het onbestemde gevoel gedogen (1)
De mooiste variant hierbij is wel wat ik de 'driedaagse in de mijnen' zou willen noemen. Dit staat dan voor een periode die meestal niet langer dan twee à drie dagen duurt waarin er sprake is van een zekere mate van verwarring. Er is een bepaald onbestemd gevoel, alleen krijg je de vinger er niet op: het lukt niet om makkelijk de juiste woorden te vinden die resoneren met dat gevoel.

Ik heb geleerd dat het dan niet zo heel veel zin heeft om veel te gaan schrijven, nadenken of om extra veel te gaan wandelen of mediteren, of er met anderen uitgebreid over te praten. Het lijkt wel alsof het simpelweg het beste werkt om mijn onbewuste haar gang te laten gaan, en dan komen er haast vanzelf na een poosje, en meestal toch wel binnen een dag of drie, de juiste woorden om de gevoelens te vangen en naar het bewustzijn te brengen.

Alsof je drie dagen in de mijnen verblijft met slecht zicht, waarna je half op de tast uiteindelijk datgene ontdekt dat je mee kunt nemen naar boven om het vervolgens in het daglicht pas echt goed te kunnen observeren. Wat voor mij een les is geweest, is het kunnen gedogen van dat onbestemde gevoel, wetende dat het meestal maar van tijdelijke aard is.

Het is verder ook verstandig om in die periode niet al te grote besluiten te gaan nemen: het wat rustiger aan doen, is vaak het beste. Ook op tijd naar bed gaan enzo, is dan aan te raden. Je verliezen in piekeren is verder ook vrij zinloos omdat je dan een grote kans loopt in rondjes te gaan denken, terwijl je beter afstand kunt nemen en kunt vertrouwen op de werking van je onbewuste.

In het artikeltje 'Met Geduld het rijpingsproces omarmen' (2) schrijf ik eveneens over een periode van rust. Toch is een dergelijke periode van rust anders dan drie dagen in de mijnen. In het eerste geval loop je als het ware meer bovengronds en schijnt de zon aangenaam, alleen is de richting even onbepaald. In het tweede geval is er echt een onbestemd, en wat onprettig gevoel waarvan je de oorzaak nog niet weet.

Ik merk zelf dat ik de mijn uit aan het lopen ben zodra het achterliggende thema duidelijker aan de oppervlakte verschijnt, mijn ademhaling zich weer verruimt, en als het algehele gevoel van beweging weer meer op de voorgrond komt. Het kan dan zelfs aanlokkelijk worden om verder gewoon weer de draad op te pakken, zonder echt daadwerkelijk goed tijd te nemen voor de vondst uit de mijnen. Ik probeer er in ieder geval wel serieus naar te kijken; er is immers heel wat onbewuste energie in gaan zitten.

Voor meer over de haast onvermijdelijke therapeutische component bij noëtisch onderzoek zie: "Voorbij de Illusie van Objectiviteit: de Therapeutische Component" (3)

NOTEN
(1) http://www.fanpop.com/clubs/beautiful-pictures/images/32394312/title/surrealism-art-photo
(2) http://noetiek.blogspot.nl/2013/07/met-geduld-het-rijpingsproces-omarmen.html
(3) http://noetiek.wordpress.com/2013/07/05/voorbij-de-illusie-van-objectiviteit-en-de-therapeutische-component/

woensdag 3 juli 2013

Gun jezelf een Interpersoonlijke Opknapbeurt

Als ik het heb over 'ontruizing' dan doel ik op het zoveel mogelijk verwijderen, of reduceren van de ruis die ons ervan weerhoudt om op een vollere en bewustere manier in het leven te staan. Het leven biedt vele uitdagingen en het is dan de kunst om te leren herkennen wat je vooruit helpt, en wat eerder voor een stagnatie zorgt.

Je hoort wel eens kwantumfysici, mystici en bepaalde spirituele groepen mensen praten over het idee dat we in feite 'allemaal één' zouden zijn. Een leuk concept, maar als dat ook maar een beetje waar zou zijn dan zou dat ook impliceren dat we heel erg makkelijk van alles en nog wat kunnen overnemen uit deze eenheid, waarbij ik in deze bijdrage vooral doel op de mensen om ons heen.

Illustratie afkomstig van (1)
En dan heb ik het niet alleen over prachtige en hartverwarmende zaken, maar ook over allerlei minder prettige zaken. Ik heb wel eens iemand horen beweren dat het qua onbewuste energetische omgang tussen mensen eerder een soort wilde jungle zou zijn, waarbij het een trekken en duwen is wat betreft het weghalen of dumpen van dingen bij elkaar.

Om het praktisch te houden kun je denken aan de momenten waarop je na een ontmoeting met iemand, je oftewel een stuk beter, oftewel een stuk beroerder voelt. Het zou dan zomaar kunnen zijn dat je oftewel veel energie hebt weggehaald bij iemand (door bijvoorbeeld heel veel te praten), of dat de ander het nodige bij je heeft weggeplukt. Ik wil hierbij benadrukken dat mensen dit over het algemeen niet bewust doen.

Hier valt nog veel meer over te zeggen, maar voor nu wil ik vooral een tip geven om de balans weer te herstellen. Het is een simpele, doch doeltreffende methode die je een 'interpersoonlijke opknapbeurt' zou kunnen noemen.

Zodra je wat tijd hebt - terwijl je wandelt of ergens zit - stel je je voor dat je alles wat je van een ander persoon in je eigen lichaam of systeem hebt meegenomen weer teruggeeft aan de oorspronkelijke eigenaar. Dit kun je vergezeld laten gaan met een imaginaire wegduwbeweging van beide handen. Vervolgens stel je je voor dat alles wat van jou is, maar bij die andere persoon is beland, ook weer teruggaat naar jezelf.

Dit zou je bij meerdere ontmoetingen kunnen doen, waardoor je ook allerlei emotionele thema's en dergelijke weer terug laat gaan naar de plek waar het thuishoort. Gun jezelf regelmatig zo'n interpersoonlijke opknapbeurt en je loopt minder rond met de spullen van de mensen om je heen, waardoor er meer ruimte ontstaat om je eigen dingen te verkennen en daarvan te genieten.

Je zou deze eenvoudige techniek overigens ook kunnen inzetten voor bijvoorbeeld dingen die je gelezen hebt, of andere thema's die weinig zinvol of constructief zijn om met je mee te dragen.

NOTEN
(1) http://favim.com/

maandag 1 juli 2013

Met Geduld het Rijpingsproces Omarmen

Tijdens dit ontruizingsproces kom je allerlei dingen tegen. Omdat ik er in geloof dat je zelf een waardevol instrument bent is het ook erg zinvol om stil te staan bij de ervaringen die jezelf op doet tijdens zo'n proces. Niet alleen zorgt dat voor helderheid binnen je eigen systeem, maar het zou ook nog eens herkenningspunten kunnen opleveren voor andere mensen die zich op dit pad bewegen.

Aandachtig kunnen zijn is en waardevolle vaardigheid (1)
Hierbij is het natuurlijk niet realistisch om te verwachten dat je de ene revolutionaire doorbraak na de andere meemaakt. Het is veel waarschijnlijker dat je zaken ervaart die je misschien al eerder eens hebt opgemerkt, of dat het gedachten zijn die al door menig ander is verwoord.

Omdat ik in dit project de subjectieve beleving hoog inschaal, geef ik toch veel als het ware veel 'airplay' voor de kleine ontdekkingen die gepaard gaan met de wens tot algemene verrijking van het leven.

Dit gezegd hebbende wil ik de aandacht richten op het verschijnsel dat het kan voorkomen dat er enkele dagen helemaal niks lijkt te gebeuren in het creatieve proces. Terwijl je juist denkt volop in die stroom te zitten, kan het opeens lijken te stokken.

Zolang je je niet hebt overgegeven aan vele vormen van verslaving of versnippering, denk ik dat er zich in dat soort periodes iets anders afspeelt, namelijk dat er onbewust van alles aan het verschuiven is. Hierbij zou je je misschien zelfs kunnen voorstellen dat je hersenen actief allerlei nieuwe verbindingen aan het leggen zijn, zodat ze via hun antennefunctie toegang kunnen krijgen tot andere informatievelden.

Mijn ervaring is dat dat binnen enkele dagen een nieuw gedachtenbereik zich presenteert, vaak gepaard gaande met een gevoel van tevredenheid. Ik heb dan maar geleerd om tijdens dit soort stiltemomenten niet te gaan wanhopen, ook niets te forceren, maar simpelweg gewoon het rijpingsproces de tijd gunnen door het met geduld te omarmen.

NOTEN
(1) afkomstig van de website http://favim.com/image/666599/ die uitpuilt van afbeeldingen, waar helaas zelden de fotograaf of kunstenaars wordt genoemd.
(2) http://noetiek.wordpress.com/2010/01/06/de-bewustzijnsantenne/

Men bestudere een Psychose en Behoude het Goede

Zoals ik al eens eerder zei zijn er vele wegen die meer zicht op die haast goddelijke creatieve stroom kunnen leveren (1). Terwijl ik zelf momenteel vooral speur naar manieren om vaker en intenser in die heerlijke toestand te verblijven, hoor ik ook geluiden van mensen die juist eerder bang zijn om daar in te verdwalen, om zichzelf erin te verliezen.

Met Stapele enkele stenen en bouwen daarop verder (Paul David Bond Pesqueira, 2)
Mensen die een psychose hebben meegemaakt kunnen meepraten over hoe het is om niet werkelijk volop te genieten van die ongelimiteerde creativiteit. Vaak hoor ik van mensen dat ze een dubbel gevoel hadden over hun psychotische ervaring: enerzijds was het een ramp, maar anderzijds had het ook erg mooie en aantrekkelijke aspecten.

Omdat ik al een hele site heb draaien rondom psychoses streef ik er wel naar om deze noëtische site niet teveel te laten versmelten met het psychose anders project (3). Dat neemt overigens niet weg dat het bestuderen van de positieve effecten van een psychose, met inbegrip van mogelijke valkuilen, er voor kan zorgen dat de weg naar dat creatieve centrum verkend kan worden.

Als je immers dit op een voorzichtige, rustige manier doet, kun je informatie verwerven over dat centrum en onder ideale omstandigheden kun je ook leren hoe je erin kunt vertoeven zonder gek te worden. Dat is natuurlijk ook wel zo aangenaam.

Ik stel me dus open om met geïnteresseerden deze route naar het pulserende creatieve potentieel in mensen te verkennen. Dit betekent overigens niet dat al die andere wegen die naar een voller leven kunnen leiden, waarin er meer ruimte is voor humor, liefde en schoonheidsbeleving nu worden afgesloten. We kunnen makkelijk op meerdere terreinen onze voelsprieten trainen.

Voor degene die een psychotische ervaring hebben gehad raad ik aan eerst even de pagina te lezen rondom de vraag of fundamenteel noëtisch bewustzijnsverkenningswerk wel geschikt is voor je (4).

NOTEN
(1) http://noetiek.blogspot.nl/2013/06/1000-wegen-naar-een-voller-leven.html
(2) Afkomstig van: http://brilliance-of-art.tumblr.com/
(3) http://psychoseanders.wordpress.com/
(4) http://noetiek.blogspot.nl/2013/06/is-fundamenteel-noetisch-onderzoek.html

zaterdag 29 juni 2013

Over het Koesteren van Misverstanden

Als je probeert samen te werken met mensen met het doel om gedachten- gevoelensruis te verminderen, meer helderheid te verschaffen en nieuwe informatielagen aan te boren, dan is het haast onvermijdelijk dat er ook gewone menselijke misverstanden in de communicatie optreden. We zijn immers allemaal mensen en ook al beweren sommigen dat 'alles één' is, praten we toch nog maar al te vaak langs elkaar heen, of kijken we niet helemaal zuiver meer omdat er op een of andere manier iets wordt geraakt in ons.

Wadend door Misverstanden Verder Komen (1)
Het zou natuurlijk ongekend fantastisch zijn als je alleen maar zou omgaan met mensen met wie je nooit of te nimmer misverstanden hebt, maar dat is niet al te realistisch. Ik ga er dan ook meer vanuit dat misverstanden onvermijdelijk zijn in de communicatie, en ook het praten over deze noëtische onderwerpen is daarop geen uitzondering.

De vraag is echter hoe je er op zo'n manier mee kunt omgaan dat je er iets positiefs uit kunt halen, en vandaar dat ik wil gaan spreken over het zelfs 'koesteren van misverstanden', omdat ze er in principe toe kunnen leiden dat bepaalde zaken helder worden; ook biedt het de mogelijkheid om jezelf bewust te worden van bepaalde blinde vlekken. Als je misverstanden met een glimlach kunt omarmen dan kunnen ze in principe werken als procesversnellers, ook al lijkt het daar soms niet op.

Hierbij probeer ik me wel voor te nemen om eventuele misverstanden wel op zo'n manier te veralgemeniseren dat het ook zinvol kan zijn voor anderen. Al was het alleen maar om te kunnen verwijzen naar bepaalde misverstanden zodat je niet steeds dezelfde zaken aan het verduidelijken bent. Op die manier kun je je als het ware door een woud van misverstanden heenwerken om uiteindelijk dichter bij het doel te komen, en voor mij is dat doel een zuiverder contact met je creativiteit waardoor je in staat bent om nieuwe informatie te ontvangen, die je onder ideale omstandigheden ook nog eens praktisch kunt inzetten.

(1) geplukt van http://brilliance-of-art.tumblr.com/

vrijdag 28 juni 2013

Is Fundamenteel Noëtisch Onderzoek geschikt voor je?

Als ik vooral het huidige 'ontruizingsproject' in gedachte houd, dan denk ik dat er bepaalde mensen zijn die hier in bepaalde fases van hun leven niet zo geschikt voor zijn. Buiten de grote categorie mensen die het sowieso allemaal niet zo interesseert, denk ik dat bepaalde mensen die wél geïnteresseerd zouden zijn, zich kunnen afvragen of het wel een goede keus is om zich hiermee bezig te houden.

Leunen op de Maan - Een werk van Olbinski (1)
Al eerder werd er gewezen op het risico dat er sprake zou kunnen zijn van een overspoeling door creativiteit (2), en dat moet je allemaal maar kunnen hanteren. Ook bestaat er de kans dat je realiteit dermate vaak en heftig door elkaar wordt geschud dat het kan gaan voelen als een aaneenschakeling van persoonlijke sterfgevallen, in die zin dat het wel lijkt alsof er iedere keer een stukje van jezelf lijkt dood te gaan. Goed, er komen dan andere stukjes voor in de plaats, maar dat kan toch aardig vreemd voelen (3).

Daarnaast kun je je afvragen of het verstandig is om in de weer te gaan met deze materie als je even door een psychisch dal gaat. Ik zou mensen afraden zich te begeven op dit pad als ze heftig worstelen met gevoelens van minderwaardigheid, onzekerheid en zich daarnaast ook makkelijk kunnen verliezen in oeverloos denken en piekeren. Het weer terugkrijgen van een gezonde dosis zelfvertrouwen een hart dat zich zonder angst durft te openen lijkt zou ik dan een hogere prioriteit geven.

Pluspunten voor deelname zijn het vermogen om je gevoelens te verwoorden, analytisch te kunnen observeren en te kunnen schakelen tussen de gewone alledaagse realiteit en mogelijke andere realiteitsuitingen. Een gezonde dosis humor en het vermogen lief te hebben lijken me ook bevorderlijk voor het kunnen verkennen van dat mogelijke nieuwe informatiefront.

NOTEN
(1) http://brilliance-of-art.tumblr.com/ 
(2) http://noetiek.blogspot.nl/2013/06/oppassen-voor-een-overload.html
(3) Het Geloofsysteemcrash en het gevoel dood te willen